Flashback naar een paar jaar geleden.. Na 15 jaar op kantoor ging ik voor mezelf werken. Ik wist dat ik foto's kon en wilde maken, maar als mensen me vroegen "wat doe je tegenwoordig" kreeg ik het woord fotograaf niet uit mijn mond. Het voelde onwennig en groot.
Later kreeg ik een opdracht om de deelnemers van een retreat te fotograferen en de klant zei: "Doe je ding, jij bent de expert" ... vlekken in mijn nek.
Daarna maakte ik de overstap naar het fotograferen van ondernemers. Serieuze vrouwen met serieuze bedrijven. Mega spannend..
Moraal van dit verhaal: je comfortzone houdt je het liefst klein, lekker overzichtelijk allemaal. Je weet wat je hebt en het voelt goed.
Totdat het niet meer goed voelt. Totdat je nieuwe ruimte je nieuwe zone wordt.
Het spannende is nooit je comfortzone. Die is veilig.
Het aller-, allerspannendste aan het uit je comfort stappen is het INstappen in je potentieel. Tegenover jezelf erkennen dat je (zonder dat je ego gaat gillen) ergens goed in bent en gemaakt bent om jezelf te ontplooien op dat vlak.
Wat als het wel lukt? Mooie vrouw, wat als je wel straalt? Datgene doet waar je gelukkig van wordt? En meer: ook anderen gelukkig mee maakt?
You can do this 🔥
Comments